DE PLAAT

EN

ZIJN VERHAAL

FOTOBLOG

sommige concertfoto's die ik maak hebben 

een mooi, spannend of grappig verhaal

over hoe die foto tot stand kwam.

die verhalen achter de foto's zal ik hier regelmatig delen.

1e fotoblog:

KOVACS

Als ik 's middags het theater in Heerlen binnen loop zie ik haar al zitten. Maar dat is natuurlijk ook niet zo moeilijk met haar aparte verschijning en immer aanwezige bontmuts waardoor ze in de media al gauw de bijnaam 'wolvenmeisje' kreeg toebedeeld. Vanavond zal (Sharon) Kovacs hier op het Jazzout Festival 2014 optreden, maar nu zit ze in een studio-ruimte van het theater te wachten om te worden geïnterviewd door John Hendrix tijdens een live uitzending van L1 Radio. Net als bij elke andere editie van dit bijzonder mooie festival ben ik 's middags al aanwezig om die live uitzending bij te wonen. De artiesten die in de avond op Jazzout spelen worden hier namelijk niet alleen geïnterviewd, de meesten spelen ook een aantal nummers live in de uitzending, vaak in een kleinere, akoestische setting.

Ik ga naast Kovacs zitten en vraag haar brutaal of ze het leuk zou vinden als ik na de radio uitzending een paar foto's van haar maak in de foyer. Zonder na te denken zegt ze meteen dat dat geen probleem is. Tijdens haar akoestische radio optreden maak ik al een paar mooie foto's van haar samen met gitarist (en levenspartner!) Ruud De Groot. Na afloop komt ze naar me toe om naar de foyer te gaan. Ruud gaat ook mee, en dat is achteraf gezien een goed idee.

Want als we daarna de foyer inlopen zien we dat daar in de tussentijd al een podium voor 's avonds is opgebouwd inclusief instrumenten, waaronder een drumstel. Ruud roept spontaan: "Oh Sharon, misschien is het cool als je achter dat drumstel gaat zitten om de foto's te maken!" Ik zelf had het nooit durven voorstellen. Gek genoeg vraagt Kovacs  vervolgens een beetje verlegen aan mij of ik dat wel ok vind. Nou en of ik dat ok vind, daar hoef ik natuurlijk niet lang over na te denken en we lopen richting podium.

De verlegenheid is op slag verdwenen en terwijl ik mijn camera pak valt wolvenmeisje het drumstel aan alsof het een klein konijntje is. Van iedereen die in de foyer aan het werk is zijn alle ogen en vooral oren meteen op ons gericht. Ze blijkt niet heel goed te kunnen drummen, maar maakt daarom niet minder lawaai. Ik maak ondertussen met een big smile op mijn face de ene foto na de andere. Tot opluchting van alle aanwezigen en hun oren lopen we 5 minuten later met zijn drieën lachend de foyer uit. En ik niet alleen vanwege de grappige, oorverdovende situatie maar ook omdat ik, al voordat haar echte concert in de avond begint, een paar unieke foto's heb van Kovacs op drums.